تقابل رفتارگرایی و نهادگرایی در علوم سیاسی

چکیده رهیافت نهادی به عنوان یکی از مکتب هایی که در آن نظریه و روش وجود دارد به ارایه ی گزاره هایی در مورد علل و نتایج نهادهای سیاسی می پردازد، و به ارزش های سیاسی لیبرال دموکراسی اعتقاد دارد. نهادگرایان تصمیم افراد را در ساختار نهادها تحلیل می کنند و در تحلیل های خود برای «نهاد» اولویت قائل می شوند. ویژگی های اصلی نهادگرایی قدیم عبارتند از: قانون گرایی، ساختارگرایی، کل گرایی و تحلیل هنجاری. نهادگرایی جدید را می توان با مفاهیمی همچون تمرکز بر قواعد، مفهوم غیر رسمی نهاد، پویایی نهاد، موضع ارزشی   انتقادی، ناپیوستگی نهاد و ادغام از نهادگرایی قدیم بازشناخت. پس از جنگ جهانی دوم، دانش علوم سیاسی بیشتر به فرضیات فردگرایانه ی رفتارگرایی و انتخاب عقلایی معطوف گردید. هر کدام از این رهیافتها بر این فرض استوار بودند که افراد، به طور خودمختارانه و مبتنی بر نشانههای روان شناسی اجتماعی یا محاسبه ی عقلانی از سود شخصی خودشان، عمل می کنند. از طرفی رفتارگرایان معتقدند که نهادهای رسمی یا غیر رسمی به افراد جهت گیری نمی دهد؛ بلکه انتخابهایشان به دست خود آنها ساخته میشود.  

Keywords:

واژه های کلیدی: نهادگرایی قدیم , نهادگرایی جدید , رفتارگرایی , فرارفتارگرایی , روش , نظریه