فرهاد زال - علوم زمین.دانشگاه علوم.دانشگاه لرستان
زهرا طهماسبی - دانشکده علوم پایه، گروه زمین شناسی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
احمد احمدی خلجی - هیئت علمی دانشگاه لرستان
شاو یانگ جیانگ - دانشگاه زمین شناسی چین، دانشکده تحقیقات علوم زمین
لئوناید دانیشوسکی - استرالیا، دانشگاه تاسمانیا، گروه علوم زمین
کریس هریس - افریقای جنوبی، دانشگاه کیپ تاون، گروه علوم زمین

بیوتیت مسکویت گرانیت مشهد شامل تورمالین های با اشکال نودولی، پگماتیتی، آپلیتی، رگه ای، شعاعی و رگه های کوارتز - تورمالین می باشند. مقدار δ۱۸O و δD در تورمالین های شعاعی(۴/۱۲ و ۶۹-)، نودولی(۸/۱۱ و ۶۳-)، کوارتز- تورمالین(۷/۱۱ و ۵۷-)، پگماتیتی(۶۲/۱۱ تا ۶۷/۱۱ و ۵۹- تا ۷۳-)، آپلیتی(۳۹/۱۱ و ۵۷-)، رگه ای(۸۲/۱۱ و ۶۲-) و میکاشیست(۰۶/۱۱ و ۷۷-) با تغییرات کم و مشابه یکدیگر هستند. این مقادیر نشان از یک منشا ماگمایی برای سیال سازنده تورمالین در بیوتیت مسکویت گرانیت مشهد دارد. تفاوت مقدار δ۱۸O بین کوارتز و تورمالین بین ۲ تا ۲/۲ درصد است که این نشان می دهد این دو کانی در تعادل با یکدیگر می باشند. دماسنجی با استفاده از مقدار δ۱۸O در زوج کانی کوارتز- تورمالین، دمای تبلور تورمالین ها بین ۴۹۲ تا ۵۷۹ درجه سانتی گراد تخمین زده شده است. براساس تغییرات مقادیر δ۱۸O و δDسیال در حال تعادل با تورمالین ها در محدوده آب های ماگمایی و ماگمای پرآلومینیم قرار می گیرد. تمام تورمالین های مشهد حاوی مقادیر ۱۱B مشابه و تغییرات کم بین ۴/۷- تا ۸/۱۰- ‰ می باشد که نشان دهنده یک منبع بور مشترک حاصل از تفریق ماگمای بسیار تکامل یافته برای همه آن ها است. بر اساس مقادیر ۱۱B، تورمالین های مشهد در محدوده تورمالین های مربوط به گرانیت های نوع S که توسط پوسته قاره ای شکل گرفته اند قرار می گیرند. مقدار۱۱B تورمالین های مشهد، مقادیر ۱۱B ماگمای بیوتیت مسکویت گرانیت مشهد را نشان می دهد

ایزوتوپ بور, ایزوتوپ اکسیژن, ایزوتوپ هیدروژن, تورمالین, گرانیت مشهد