حسینعلی تاج الدین - استادیار، گروه زمین شناسی اقتصادی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
ابراهیم راستاد - دانشیار گروه زمین شناسی اقتصادی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس
عبدالمجید یعقوب پور - گروه زمین شناسی اقتصادی، دانشکده زمین شناسی، دانشگاه خوارزمی
محمد محجل - گروه زمین شناسی تکتونیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس
ریچارد گلدفارب - سازمان زمین شناسی آمریکا

کانسار سولفید توده ای غنی از طلا (و نقره) باریکا، در ۱۸ کیلومتری خاور شهرستان سردشت، در شمال باختر پهنه دگرگونه سنندج-سیرجان قرار دارد. واحدهای سنگی رخنمون یافته در محدوده باریکا، مجموعه ای از سنگ های آتشفشان- رسوبی دگرگون شده شامل فیلیت، اسلیت، آندزیت و توفیت های کرتاسه می باشند. کانسار باریکا، از دو بخش کانسنگ چینه سان و پهنه استرینگر تشکیل شده است که در واحد متاآندزیت میزبان شده ا ند. بر اساس مطالعات میانبارهای سیال بر روی نمونه های کوارتز (پهنه استرینگر) و باریت (کانسنگ چینه سان) در کانسار باریکا، دمای همگون شدگی سیالات کانه-ساز در بازه ۱۳۲ تا ۲۸۳ درجه سانتیگراد و شوری آنها ۴/۱ تا ۶/۹ درصد وزنی معادل NaCl اندازه گیری شده است که نزدیک به شوری آب دریاست. این مطالعه نشان می دهد که سرد شدن سیالات گرمابی کانه دار، که در اثر اختلاط با آب دریا رخ داده است، یکی از فرایندهای مهم در نهشت کانسنگ های باریکا بوده است. مقدار δ۳۴S برای کانه های سولفیدی (پیریت، اسفالریت و گالن) موجود در بخش های مختلف پهنه استرینگر، تغییرات محدودی در بازه ۸/۰- تا ۶/۵+ در هزار را نشان داده و در محدوده کانسارهای سولفیدی آتشفشانزاد قرار می گیرند. همچنین این مقادیر از ترکیبات δ۳۴S نشان می دهد که مشابه با بیشتر کانسارهای آتشفشانزاد نوع کوروکو، گوگرد سازنده کانه های سولفیدی از سنگ های آندزیتی کمرپایین منشا گرفته اند. دماهای ایزوتوپی برای دوازه جفت کانه همزیست گالن-اسفالریت و گالن پیریت در محدوده ۱۴۶ تا ۲۹۳ درجه سانتیگراد محاسبه شده است که با دماهای حاصل از مطالعات میانبارهای سیال منطبق می باشد.

کانسار سولفید توده ای آتشفشانزاد, میانبار سیال, ایزوتوپ گوگرد, باریکا, سردشت