س. رشیدی سپاهدار - دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
ع فرح باش - دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

در مقایسه با سایر گیاهان زراعی، بیشترین سطح زیر کشت را در استان فارس و شهرستان ممسنی دارد. دربیشتر مناطق گندمکاری استان فارس از جمله منطقه ممسنی کشاورزان برای کنترل علفهای هرز اقدام به کاربرددیرهنگام علفکشهای هورمونی مینمایند که این کار میتواند باعث کاهش عملکرد گندم گردد. در این راستا، یک آزمایش مزرعهای در شهرستان ممسنی به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی (RCBD) در 4 تیمار و 4 تکرار در مزرعه گندم رقم دوروم انجام شد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: 1- شاهد بدون وجین و سمپاشی 2 3 4 ترتیب کاربرد علفکش 2،4 - دی+ام.سی.پی.ا. در مراحل شروع پنجهزنی، خاتمه پنجهزنی لغایت تشکیل بند اول و بعد از ساقه رفتن. سمپاش مورد استفاده هاردی– 15 با نازل تیجت بود که محلول سمی در 250 لیتر آب در هکتار مصرف گردید. کلیه دادهها با استفاده از تسهیلات کامپیوتری و با کمک برنامه SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج به دست آمده از آزمایش نشان داد که در تیمارهای کاربرد علفکش هورمونی 2،4 - دی+ام.سی.پی.ا. در مراحل شروع پنجهزنی و خاتمه پنجهزنی لغایت تشکیل بند اول علاوه بر کنترل خوب علفهای هرز پهن برگ به طور معنی داری عملکرد گندم در این تیمارها از شاهد بدون سمپاشی بیشتر بود. کاربرد علفکش در مراحل پس از ساقه رفتن موجب زردی جزیی و پیچش برگها و ناهماهنگی در ارتفاع ساقهها و کاهش معنیدار عملکرد در مقایسه با تیمارهای یاد شده در بالا گردیده است.

علایم خسارت، علفکش هورمونی، گندم، مرحله