یاسر پوراسماعیل

اساسا کل گرایی درباره الف به این معناست که الف مستقلا تشخص نمی یابد بلکه در شبکه ای از اشیای دیگری که به یک کل تعلق دارند، مشخص می شود. در فلسفه ذهن، کل گرایی عمدتا درباره حالات التفاتی مطرح شده است، نه درباره حالات پدیداری مانند احساسات. مسئله در اینجا این است که آیا واقعا حالات پدیداری مستقلا تشخص می یابند یا در ارتباط با یکدیگر مشخص می شوند. ابتدا تقریرهای مختلفی از این مسئله را براساس جهات مختلف این مسئله بیان می کنیم؛ مانند اینکه آیا رابطه کل گرایانه میان انواع حالات پدیداری برقرار است یا مصادیق آن، میان حالات پدیداری هم زمان برقرار است یا ناهم زمان و اینکه این رابطه از سنخ تشخص است یا از سنخ هم تغییری. به علاوه، آیا رابطه کل گرایانه ضروری است یا امکانی و آیا فراگیر است یا صرفا به برخی از حالات پدیداری محدود است. در پایان مقاله به استدلال از طریق «وحدت آگاهی» به سود کل گرایی پدیداری اشاره خواهیم کرد.

کل گرایی, حالات پدیداری, حالات التفاتی, وحدت آگاهی