CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

ارزیابی شیوه های تهیه بستر بذر و کاربرد علف کش در مدیریت علف های هرز لوبیا (Phaselous vulgaris L.)

عنوان مقاله: ارزیابی شیوه های تهیه بستر بذر و کاربرد علف کش در مدیریت علف های هرز لوبیا (Phaselous vulgaris L.)
شناسه ملی مقاله: JR_JPP-34-2_008
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:

مرید علی فتحی - علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
الهام الهی فرد - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
عبدالرضا سیاه‍‍‍پوش - علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

خلاصه مقاله:
علف های هرز یکی از مهمترین عوامل کاهش دهنده عملکرد لوبیا می باشند. به منظور بررسی اثر روش های تهیه بستر کاشت و مصرف علف کش های خاک کاربرد بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار، در سال زراعی ۱۳۹۵-۱۳۹۴ در روستای حاتم آباد، واقع در بخش فیروزآباد شهرستان سلسله، در استان لرستان اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل تهیه بستر کاشت در دو سطح (دائم و غیردائم) و علف کش های خاک کاربرد در سه سطح شامل ]لینوران (۵/۱ لیتر در هکتار)، ای پی تی سی (۳ لیتر در هکتار)، تریفلورالین (۵/۱ لیتر در هکتار)[ بودند. همچنین دو تیمار عدم کنترل علف های هرز (به عنوان شاهد آلوده) و وجین دستی به عنوان تیمار مهار علف های هرز در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد بیشترین درصد کاهش وزن خشک علف های هرز در ۳۰ روز پس از سمپاشی به ترتیب متعلق به بستر بذر دائم به همراه کاربرد علف کش های ای پی تی سی (۰۹/۷۹ درصد)، و تریفلورالین (۵۷/۷۸ درصد) بود. درصد کاهش وزن خشک علف های هرز ۶۰ روز پس از کاربرد علف کش در بستر کاشت غیردائم (۵۸/۷۶ درصد) کمتر از بستر کاشت دائم (۳۴/۸۴ درصد) بود. بیشترین درصد افزایش تعداد غلاف در بوته نسبت به شاهد آلوده متعلق به تیمار وجین (۰۱/۵۲ درصد) و پس از آن به لینورون (۰۵/۴۲ درصد)، ای پی تی سی (۴۳/۴۰ درصد) و تریفلورالین (۳۴/۳۴ درصد) بود. بیشترین درصد افزایش تعداد دانه در غلاف متعلق به تیمار وجین (۱۴/۳۶ درصد) و پس از آن ای پی تی سی (۵۴/۲۹ درصد)، لینورون (۰۶/۲۸ درصد) و تریفلورالین (۰۶/۲۸ درصد) بودند. در خصوص عملکرد دانه، بیشترین درصد افزایش به ترتیب متعلق به وجین (۹۲/۵۲ درصد)، ای پی تی سی (۱۱/۴۴ درصد)، لینورون (۱۳/۳۱ درصد) و تریفلورالین (۳۰/۳۰ درصد) بودند. بیشترین درصد افزایش عملکرد بیولوژیک به ترتیب متعلق به به وجین (۴۶/۳۲ درصد)، لینورون (۵۰/۲۵ درصد)، ای پی تی سی (۸۱/۲۰درصد) و تریفلورالین (۸۳/۱۷ درصد) بود. بیشترین درصد افزایش شاخص برداشت متعلق به وجین (۳۳/۳۴ درصد) و پس از آن لینورون (۳۷/۲۱ درصد)، ای پی تی سی (۸۵/۱۹ درصد) و تریفلورالین (۲۳/۱۸ درصد) بودند. به طورکلی، تریفلورالین نسبت به ای پی تی سی و لینوران به میزان بیشتری علف های هرز را مهار نمود. همچنین، درصد کاهش وزن خشک علف های هرز در بستر بذر دائم نسبت به بستر بذر کاذب بیشتر بود.

کلمات کلیدی:
بستر بذر دائم و غیر دائم, تراکم و وزن خشک علف های هرز, عملکرد دانه

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1368736/