موسی بزرگ اصل - دانشیار گروه حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
اسحاق بهشور - دانشجوی دکتری گروه حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
فرشته احمدی پاک - دانشجوی دکتری گروه حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

هدف: این پژوهش به دنبال بررسی تاثیر خودشیفتگی مدیرعامل بر ریسک تقلب در گزارشگری مالی و نقش تعدیل گر حسابرسان و کمیته حسابرسی در رابطه بین خودشیفتگی مدیرعامل و ریسک تقلب در گزارشگری مالی است. روش: برای بررسی موضوع، بر اساس رگرسیون لوجستیک، داده های ۹۰ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۷-۱۳۹۳از نرم افزار رهاورد نوین، صورت های مالی و یادداشت های پیوست و سایت رسمی بورس اوراق بهادار تهران جمع آوری و برای آزمون فرضیات پژوهش استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که رابطه مثبت و معنادار بین خودشیفتگی مدیرعامل و ریسک تقلب در گزارشگری مالی وجود دارد؛ همچنین یافته ها حاکی از اثر تعدیل کننده تلاش حسابرسان، تخصص حسابرسان و رئیس کمیته حسابریس در رابطه بین خودشیفتگی مدیرعامل و ریسک تقلب در گزارشگری مالی است. نتیجه گیری: خودشیفتگی، به عنوان یکی از ویژگی های شخصیتی مدیرعامل، می تواند باعث افزایش احتمال ریسک تقلب در گزارشگری مالی شود. استفاده از حسابرسان متخصص و پرتلاش و نیز کمیته حسابرسی متخصص در امور مالی و حسابداری، به عنوان بخشی از سازوکارهای حاکمیت شرکتی، می تواند مانعی برای گزارشگری مالی متقلبانه ناشی از خودشیفتگی مدیرعامل باشد.

خودشیفتگی مدیرعامل, ریسک تقلب, تلاش حسابرس, تخصص حسابرس و تخصص رئیس کمیته حسابرسی