تحلیلی بر مفهوم رقابت پذیری شهری، شاخص ها و تجارب

رقابت پذیری شهری مفهومی است که در سالهای اخیر، به خصوص همگام با مفهوم جهانی شدن رشد و قوت یافته است. بدین معنا که با ورود به عصر جهانی شدن، شهرها و مناطق بر سر تصاحب سرمایه های مادی و انسانی به رقابت با یکدیگر می پردازند. در این میان شاخص ها و عناصر متعددی هستند که شهرها را بر یکدیگر برتری می بخشند. مفهوم رقابت پذ یری در ابتدا بیشتر بر ابعاد اقتصادی می پرداخت و بر اشتغال و درآمد شهر تاکید می کرد . با مطرح شدن رویکرد توسعه پای دار در ادبیات توسعه، شاخص های اجتماعی و زیست محیطی نیز در کنار شاخص اقتصادی برای رقابت پذیری مطرح گردیده است . سیاست های دولت محلی در کشورهای مختلف همواره بر تقویت زیرساخت ها، موسسات آموزشی و پژوهشی و کیفیت مدیریت عمومی در قلمرو شهرها می پردازند تا جایگاه بهتری در رقابت پذیری کسب کنند .پژوهش حاضر با هدف فراهم آوردن چهارچوب نظری مناسبی از ادبیات مربوط به رقابت پذیری و به ویژه رقابت پذیری شهری به مرور تئوری ها، مدل ها و تجارب موجود در موضوع تحقیق می پردازد. سیر تحول نظریات مرتبط با موضوع نشانگر این است که هر چه به زمان حال نزدیک می شویم، اولا اهمیت موضوع در برنامه های ملی و محلی کشورها و شهرها پررنگ تر می شود و پایداری در همه ابعاد آن بر سایر جنبه ها پیشی می گیرد.

Keywords:

رقابت پذیری شهری , دولت محلی , برنامه های توسعه شهری