مدل بهینه مکان یابی و تخصیص سایت های شبکه ارتباطات سیار(مطالعه موردی شبکه انتقال اپراتور دوم )

در طراحی توپولوژی شبکه تلفن همراه، سه نوع تصمیم وابسته با هم ترکیب می شوند: مکان یابی، تخصیص و مسیریابی، که با ملاحظات طراحی زیر بیان می شوند: اینکه چند دستگاه اتصال داخلی باید نقاط / ایستگاههای فعال انتقال مخابراتی(ATN ) ها را تثبیت کنند و کجا باید قرار گیرند؛ چگونه گره های ترمینال را به ATN اختصاص دهیم؛ چگونه ترافیک صدا، ویدئو یا داده باید مسیریابی شده و چه لینک های انتقالی باید در شبکه ساخته شوند. با در نظر گرفتن این سه جز تصمیم گیری در یک مدل، مساله ای از نوعNP-Hard ایجاد می شود. اولین رویکرد حل، روش ترتیبی است که به موجب آن ابتدا مساله تخصیص مکان و براساس این راه حل، مساله فرعی بعدی (مسیریابی ترافیک شبکه)باید حل شود. مساله مکان یابی و تخصیص در یک شبکه مخابراتی، به نام "مساله تخصیص مکان متمرکز ترافیک دار CCLA" یکی از مدل های مکان یابی عمومی در شبکه ای است.مانند یک مدل مکان یابی، تقاضای ترافیک هر مشتری باید برایش فراهم گردد، و تسهیلات می توانند در محدوده ظرفیت خود به این تقاضاها سرویس دهند. در این مطالعه، مساله CCLA به عنوان یک مدل تخصیص مکان یابی ظرفیت دار تک منبعی مدل سازی شده که هدف آن تعیین حداقل هزینه شبکه شامل هزینه های ثابت برای ایجاد مکان های ATN، هزینه های عملیاتی ATN و هزینه های تخصیص ترمینال ها به ATN ها می باشد. روش حل ما یک الگوریتم ژنتیک فازی ترکیب شده با یک روش جستجوی محلی برای محاسبه مقادیر بهینه متغیرهای مکان یابی و تخصیص پیشنهاد می کند. برای تایید کارایی الگوریتم پیشنهادی با توجه به کیفیت جواب ها، مسائل مورد بررسی با ابعاد قابل توجهی در نظر گرفته شدند.عملکرد این الگوریتم هوشمند ترکیبی با اندازه گیری کیفیت جواب های آن با توجه به انحراف معیار و نسبت بهترین جواب به دست آمده ارزیابی گردید.

Keywords:

مکان یابی , تخصیص , الگوریتم ژنتیک , ارتباطات سیار , پوشش دهی