طیبه بلوردی - گروه معارف دانشگاه آزاداسلامی سیرجان ایران

یکی از شیوه های درمان نازایی، »اهدای جنین« است که در آن اسپرم مرد و تخمک زن را در آزمایشگاه تلقیح نموده و بعد از تقسیمات اولیه، یعنی چهار تا پنج روز بعد، جنین حاصل را به رحم زن متقاضی منتقل میکنند. بحث نسب و محرمیت مشخص می کند که پدر و مادر طفل چه کسانی هستند و این طفل چه رابطه ای با اهداکنندگان و متقاضیان جنین دارد . طبق مواد ۱۰۶۵ و ۱۰۰۰ قانون مدنی ایران، کودکان آزمایشگاهی با صاحبان اسپرم و تخمک و محارم آنها به جهت رابطه خونی محرم هستند و لذا نکاح با آنها ممنوع است . در فرض شکل گیری نطفه از اسپرم زوج و تخمک اهدایی، کودک با صاحب تخمک به جهت رابطه خونی محرم تلقی میگردد و زوج زن صاحب تخمک نیز نمیتواند با کودک ازدواج کند. چون به استناد آیات ۲۲ و ۲۳ سوره نساء، ربییه زوجه او تلقی میگردد. همچنین زوجه صاحب اسپرم به دلیل اینکه این کودک، فرزند همسرش است با او محرم میباشد و در صورت پسر بودن موانع نکاح ثابت است.

کودک آزمایشگاهی، جنین، تلقیح مصنوعی، محرمیت.