جایابی بهینه محدودکننده جریان خطا و تحلیل اثر آن بر پایداری حالت گذرا

افزایش ظرفیت تولید و به هم پیوستگی شبکه ها منجر به افزایش سطح جریان اتصال کوتاه در سیستم قدرت می شود . کاربرد محدودکننده جریان خطا می تواند یک راه حل مؤثر جهت کاهش سطح جریان خطا به مقادیر قابل قبول، فراهم نماید. در سیستم های انتقال و توزیع حلقوی، فواید فنی و اقتصادی بکارگیری محدودکننده های جریان خطا به تعداد، محل های نصب و پارامتر بهینه آنها وابسته است . در روش ارائه شده در این مقاله کمترین تعداد محدودکننده ها به همراه مکان های نصب و پارامتر بهینه هر محدودکننده به طور همزمان با بکارگیری الگوریتم ژنتیک محاسبه می شود. جهت انتخاب مکان های کاندید بهتر برای قرارگیری محدودکننده ها و در نتیجه کاهش فضای جستجو، ضریب حساسیت به صورت کاهش در جریان خطای باس در نتیجه تغییر در امپدانس هر خط معرفی شده است. بکارگیری این ضریب می تواند کارایی و دقت محاسبات را بهبود بخشد . در ادامه پایداری گذرای شبکه پس از نصب و بکارگیری محدودکننده های جایابی شده بررسی خواهد شد . روش پیشنهادی با بکارگیری نرم افزارهای MATLAB و DIgSILENT بر روی شبکه 39باسهIEEEاجرا و نتایج آن ارائه شده است.

Keywords:

محدودکننده جریان خطا , الگوریتم ژنتیک , ضریب حساسیت , پایداری گذرا