سیدمهدی روستا - دانشجوی دکتری، فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
عباسعلی رستمی نسب - استاد بخش علوم تربیتی گروه فلسفه تعلیم و تربیت (گرایش تعلیم و تربیت اسلامی)، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران.

سقراط فیلسوفی نام آشنا و محبوب برای دوستداران، متخصصان و محققان فلسفه می باشد؛ شخصیت اخلاقی سقراط تا به حدی او را محبوب دیگر دانش پژوهان فلسفه کرده که برخی او را پیامبر می دانستند چرا که سقراط در فضایی که مردم آتن نسبت به عقاید و اخلاق خود در شک و تردید قرار داشتند، ظهور کرد. این شک و تردید ها توسط سوفسطاییان که معتقد به حقیقت نسبی بودند، ایجاد شده بود و سقراط با استفاده از روش دیالکتیک خود به نقد افکار سوفسطاییان پرداخت. هدف این پژوهش شناخت انتقادات سقراط به اخلاق زمان خود و شناخت نظریه اخلاقی او می باشد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که انتقادات سقراط به اخلاق زمان خود در چهار حیطه اخلاق عرفی، یزدان شناسی سنتی، سیاسی، سخنوری قابل تقسیم است. مهم ترین مسئله برای سقراط، خودشناسی و اخلاق بود و تلاش می کرد که با استفاده از روش پرسش و پاسخ دیالکتیکی به کشف مفهوم کلی مفاهیم اخلاقی مانند شجاعت، عدالت، عفت، دین داری و... در قالب تعریف بپردازد. سقراط معتقد بود که مهم ترین هدف هر انسانی رسیدن به سعادت است و برای رسیدن به سعادت باید فرد به فضیلت دست پیدا کند و دستیابی به حکمت را عین دستیابی به فضیلت می دانست چرا که معتقد بود کسی که معرفت و حکمت کسب کند عمل درست را انتخاب خواهد کرد و از انجام عمل نادرست خودداری می کند.

سقراط، اخلاق، نقد، معرفت، فضیلت