منصور سرخه - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران، اهواز
منصور عطاشنه - استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران، اهواز

دادخواهی به عنوان حق هر فرد، مورد نظر قانونگذار ایران در ضمن اصل سی و چهارم قانون اساسی، قرار گرفته است. طرح دعوا که در نتیجه تضییع و یا انکار حق حاصل میشود منوط به شرایطی است که ارزیابی دعوا براساس این شرایط بر عهده قاضی میباشد. مقاله حاضر به روش توصیفی - تحلیلی، با بررسی حقوق و تکالیف خواهان در جلسه اول دادرسی، به این نتیجه رسیده است که اقامه دعو ا مستلزم تعیین خوانده است و دادخواستی که در آن مشخصات خوانده ذکر نشده باشد، تو قیف خواهد شد. معهذا،نوشتن مشخصات خوانده در دادخواست کافی نیست و خواهان باید ادعای خود را علیه کسی طرح نماید که دعوقانونا متوجه اوست. هرگاه، خواهان دعوای مورد نظر را علیه کسی که مطابق مقررات قانونی طرف دعوا شناخته میشود، اقامه نکند، علاوه بر اینکه خوانده میتواند به این موضوع ایراد وارد کند، دادگاه نیز موظف است، بدون ورود در ماهیت دعوا، با صدور قرار عدم استماع دعوا، پرونده را از دادگاه خارج سازد. قطع نظر از مواردی که قانونگذاراسا خوانده دعوا رامشخص نموده است، ذینفع بودن خواهان مستند به ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی و مشروعیت خواسته مستفاد از ماده ۱۰ قانون مدنی، از جمله شرایط قابلیت استماع دعوا تلقی میشود.

شرایط قابلیت استماع دعوی، حقوق ایران، آیین دادرسی مدنی.