محمدامین حجتیکرمانی - شرکت مدیریت شبکه برق ایران- تهران - جمهوری اسلامی ایران

در سالهای اخیر با توجه به گسترش کاربردهایی با نیازهای ارتباطی بصورت شبکهای و و در حوزه جغرافی ایی گسترده ، در حوزه ارتباطات شبکه انتقال برق - نظیر تحلیل آنی حالت شبکه با استفاده از پی.ام.یوها یا طرحها ی حفاظت خاص و حفاظت ناحیه گسترده - ناگزیر از حرکت به سمت ایجاد یک زیرساخت مخابرا تی یکپارچه هس تیم. ای ن زیرساخت بدلیل همگرا شدن سرویسها و کاربردها ی مختلف ، نیازمند اتخاذ تدا بیری بمنظور بهره مند ی از کانالها ی ارتباط ی با شاخصهای عملکردی مناسب است . عناصر شکل دهنده ترافیک در لایه - PDH موسوم به کراس کانکت (DXC) عناصری هستند که جایگذاری مناسب آنها در شبکه مخابراتی می تواند در عملکرد مطلوب کانالهای مخابراتی و بهره گیری از منابع شبکه تأثیرگذار باشد. در این مقاله با در نظر گرفتن دو کانال مخابرا تی که از طریق یک رینگ و دو شاخه خطی متصل به آن برقرار میشود و جابجا کردن محل تجهیز Digital Cross-Connect) DXC) ، پارامترهای تداوم سرویس (Availability) زمان انتقال (Transmission Time) و اشغال پهنای باند (Bandwidth Utilization) مورد مقایسه قرار گرفته و نشان داده شده است که استفاده از DXC در محل تلاقی رینگ با شاخه های کناری می تواند اثر بهبود بخش داشته باشد.

شبکه مخابراتی یکپارچه، مدیریت ترافیک، تداوم سرویس، زمان انتقال، پهنای باند