مرتضی فتاح پور مرندی - استادیار مدیریت ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه مراغه ، مراغه ، ایران

مقدمه: مربیان ورزشی به عنوان پیشگامان توسعه ورزش در کشور، نیازمند توانایی بازشناختن معضلات اخلاقی،شخصیتی و تصمیم گیری مناسب بوده و برای اخذ تصمیمات اخلاقی، چه در محیط های کاری و چه در میادین ورزشی، مسئول هستند. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین خودکارآمدی و تصمیم گیری اخلاقی مربیان ورزشی استان آذربایجان غربی بود.روش شناسی : جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مربیان ورزشی فعال در استان آذربایجان غربی بود. نمونه تحقیق بصورت تصادفی و به تعداد ۳۸۴ نفر انتخاب گردید. از پرسشنامه تصمیم گیری در وضعیت های دشوار اخلاقی کسول (۲۰۰۳) و پرسشنامه خودکارآمدی مربیان فلتز و همکاران (۱۹۹۹) با روایی و پایایی مطلوب برای گردآوری داده ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۵ انجام شد.نتایج: نتایج تحقیق نشان داد اترباط معنی داری بین خودکارآمدی مربیان و گرفتن تصمیم اخلاقی در وضعیت های دشوار اخلاقی وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین خودکارآمدی و مولفه های تصمیم گیری اخلاقی ارتباط معنی داری وجود دارد.بحث و نتیجه گیری : با توجه به تجاری شدن ورزش و گرفتار شدن مربیان به طرز نگرش بردگرایانه، تعدادی از مربیان برای ارضای نیازهای خودخواهانه خود موارد اخلاقی را رعایت نمی کنند، مقررات را به نفع خود زیر پا می-گذارند، تصمیمات اشتباه میگیرند و به دنبال آن، وقتی بردگرایی و نتیجه بازی و مسابقه از اهمیت باالیی برخوردار باشد، رفتارهای مربی را تحت تاثیر قرار داده و در تعیین ارزش ها و ایده آلها نقش حیاتی بازی می کند. از اینرو توجه به مواری که تصمیم گیری اخلاقی را بهبود بخشد ضروری و مهم است.

اخلاق، مربی، ورزش، قضاوت اخلاقی، خودکارآمدی، تصمیم