فاطمه طایفه حاجی آبالو - دانشجومعلم رشته علوم تربیتی ، دانشگاه فرهنگیان تبریز، پردیس فاطمه الزهرا تبریز
فاطمه جعفری کلیبر - دکترای زبان و ادبیات فارسی،مدرس دانشگاه فرهنگیان تبریز

این مقاله با هدف شناخت نقش قصه و قصه گویی در تربیت کودکان نوشته شده است. قصه و قصه گویی سنتی است دیرباز که در میان انسان هاوجود داشته، اجداد و نیاکان ما نیز همواره برای کودکان قصه می گفته اند. کودکان نیز در سرتاسر دنیا گوش دادن به قصه را بسیار دوستداشته اند و از طریق آنها با حقایق و تجربه های زندگی آشنا شده اند. با توجه به این که روش قصه و قصه گویی یک شیوه جذاب و شاد وپرنشاط است، از این روش آموزشی غیر مستقیم، در کشورهای توسعه یافته بسیار استفاده می گردد. امروزه کشورهای توسعه یافته اهمیت روایتداستان و قصه را دریافته اند و حس زندگی و زنده بودن کودک در هنگام روایت قصه را بسیار ارزشمند میدانند و دریافته اند که با این روشمی توان به تکوین شخصیت کودک پرداخت و او را در مسیر مناسب تربیتی هدایت نمود، که هم کودک لذت می برد و هم به تربیت مناسب میرسد. زبان قصه زبان فطرت می باشد و چون کودکان به فطرت نزدیکتر هستند، پس قصه می تواند در رسیدن به تربیت مناسب ما را کمککند. قصه می تواند به طور مناسب تخیل کودکان را پرورش دهد. قصه راه و رسم زندگی کردن را به کودک می آموزد. این پژوهش به روشکتابخانه ای توصیفی تدوین شده است.

تربیت، تربیت کودکان، قصه