سهراب مقصودی - دانشجوی مقطع دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

آثار ادبی به جا مانده از نیاکان ما که در قالب نظم و نثر تدوین شده اند، گنجینه ارزشمند ادب پارسی محسوب می شوند. بزرگان شعر وادب فارسی در طول تاریخ ، با تحمل مشقت،موفق به خلق اثری شده اندکه در قالب نسخه های خطی برای ما به یادگار مانده است .دراین بین افرادی طمع کار،از دسترنج برخی از شعرا و نویسندگان سوء استفاده و با کاربرد جعل ضمن اضرار به مولف، منافعی مادی ویامعنوی برای خود کسب نموده اند.این اعمال متقلبانه ضمن به بیراهه کشاندن برداشت فکری برخی،باعث می شودتاریخ ادب هموارهنسبت به صاحب اثردیدی منفی و نقدگرایانه داشته باشد.هدف از تدوین این پژوهش،بررسی مقوله جعل درتعداد محدودی از متوننظم و نثر فارسی و شناخت روشهای مطلوب درکشف صورجعل در آثار ادبی می باشد.در روش این مقاله،علل این ناهنجاری مرور میشود،شیوه های تشخیص جعل در آثار ادبی بررسی می گردد و مصداق هایی از جعل اعمال شده در برخی آثار ادبی از جملهشاهنامه،رباعیات،کنز السالکین،موش و گربه وغیره مورد نقد قرار می گیرد.در تهیه این پژوهش از روش کتابخانه ای به منظور بررسیتحقیقات انجام شده،از روش میدانی درجهت شناسایی نمونه های استنادی جعل و از تحلیل محتوایی در راستای تشریح مطالباستفاده و از کتب ،مقالات علمی و پایان نامه های مرتبط در زمینه جعل و اصالت اسناد تاریخی نیزبهره وافی گرفته شده است.یافته هاونتیجه یافته ها،دردو بخش انگیزه هاوراه های تشخیص جعل در متون ادبی،بیان می شود.

جعل، تحریف، اضافه و الحاق، تغییر وتزویر