زهرا معراجی - دانش آموخته کارشناسی ارشد آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان، گروه زبانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

رابطه ی زبان و فرهنگ از دیرباز مورد توجه فلاسفه، جامعه شناسان و زبانشناسان بوده است. گمانه زنی ها درباره ی منشا زبان و رابطه ی میان زبانو فرهنگ برای علاقهمندان حوزه های مختلف از مباحث آشناست. این که باید بین آواها، واژه ها و نحو یک زبان و روشی که سخنگویان آن زبانبه جهان مین گرند، رابطه ای وجود داشته باشد، آنقدر آشکار به نظر میرسد که نزدیک است آن را بدیهی بدانیم. سوالاتی که همچنان در مورداین دو زبان و فرهنگ در مطالعه پیش رو مطرح است، این است که آیا زبان تعیین کنندهی فرهنگ است یا بالعکس فرهنگ تعیین کنندهیزبان؟ آیا یکی در درون دیگری قرار دارد؟ منبعث از یکدیگر هستند یا خیر؟ یا اینکه «آیا زبان و فرهنگ دو موجودیتی مستقل اند یا تفکیک ناپذیر؟» این مقاله در صدد است با استفاده از روش مطالعه ی کتابخانه ای، به استدلال و اثبات این فرضیه که زبان و فرهنگ دو مقولهی جدایی ناپذیرندکه در رابطه متقابل با هم قرار دارند، بپردازد. در ابتدا لازم است به برخی تعاریف شناخته شده و نیز مفاهیم ضروری اشاره کنیم.