غلامحسین پورقنبری

نیوکاسل یک بیماری بسیار واگیر و کشنده در اکثر گونههای پرندگان از جمله کبک است. روش تجویز واکسن به عنوان یک شاخص مهم در مدیریت بیماری مد نظر است. از طرفی ترکیبات موجود در گیاهان به طور مستقیم و غیرمستقیم بر پاسخ های ایمنی اثرگذار هستند. در این مطالعه ۶۳۰ قطعه کبک به ۲۱ گروه تقسیم شدند و برنامه واکسیناسیون با واکسنهای زنده (۱B، کلون و لاسوتا) و واکسن غیرفعال روغنی بیماری نیوکاسل طیور در سنین ۱، ۸، ۱۰، ۲۰ و ۳۵ روزگی به روشهای اسپری، قطره چشمی، آشامیدنی و روش تزریقی، اجرا گردید، همچنین جیره کبک ها تا سن ۵۶ روزگی با سه سطح مختلف (۰، ۵/۰، ۵/۱ درصد) پودر رزماری غنی سازی گردید، سپس در سن ۱۴، ۲۸ و ۵۶ روزگی با خون گیری از ورید بالی پرنده ها، سرم آن ها جمع آوری گردید و آزمایش مهار هماگلوتیناسیون (HI) به منظور محاسبه عیار پادتن ضد ویروس بیماری نیوکاسل استفاده گردید. گروه های دریافت کننده واکسن های غیرفعال به همراه واکسن های زنده منجر به تولید عیار پادتن به میزان بالاتری نسبت به تجویز واکسن های زنده به صورت تنهایی گردید (۰۵/۰>P). همچنین گروه های دریافت کننده واکسن زنده به روش های قطره چشمی و اسپری به نسبت گروه های واکسینه شده به روش آشامیدنی قدرت بیش تری در تحریک سیستم ایمنی هومورال را نشان دادند (۰۵/۰>P). تغذیه کبک ها با سطوح مختلف پودر رزماری تاثیری بر سطح عیار پادتن در گروه های مختلف نداشت. طبق نتایج این مطالعه، تجویز واکسن های زنده به روش اسپری و قطره چشمی به همراه واکسن غیرفعال می تواند عیار پادتن بالاتری را در گله های کبک ایجاد کند

بیماری نیوکاسل, کبک, واکسن, روش تجویز, پادتن, رزماری