علیرضا البرزی
مسعود قربانپور نجف آبادی
زینب یوسفوند

استروس اویس از عوامل زئونوتیک با پراکندگی جهانی است. لاروهای آن سبب ایجاد میاز در انسان و گوسفند می شود. این مطالعه برای اولین بار در ایران و به منظور ارزیابی الایزا برای تشخیص آلودگی استروس اویس در گوسفندان منطقه با استفاده از آنتی ژن های پیکری (S) و دفعی_ترشحی (ES) لاروهای مرحله دوم و سوم (?L، ? L) انگل انجام گرفت. آنتی ژن های پیکری و دفعی- ترشحی لاروهای انگل با هموژنیزه کردن با سونیکاتور و کشت در محیط RPMI-????به دست آمد. پس از تعیین رقت های مناسب آنتی ژن ها، کنژوگه و سرم، تعداد ?? نمونه سرم مثبت و ?? سرم منفی سنجش شد و نتایج با بررسی کشتارگاهی مقایسه گردیدند. نتایج رقت های مناسب آنتی ژن های ? SL و ?SL به ترتیب (?:??) و (?:??) ، رقت گنژوگه و سرم های مثبت و منفی نیز به ترتیب (?:????) و (?:??) درحالی که رقت ?ESL ، ?ESL به ترتیب (?:?) و (?:?) و رقت کنژوگه و سرم های مثبت منفی (?:????) و (?:?) تعیین گردید. حساسیت، ویژگی آزمایش با ? SL و ?SL به ترتیب ?/??% و ?/??%، و نیز ?/??% و ?/??%، درحالی که با ?ESL و ?ESL به ترتیب ?/??%، ?/??% و نیز ?/??%، ?/??% به دست آمد. ارزش پیش گویی مثبت و منفی آزمایش الایزا با ? SL و ?SL به ترتیب ?/??%، ?/??% و ?/??%، ??% درصورتی که با ?ESL و ?ESL به ترتیب?/??%، ?/??% و ?/??%، ?/??% به دست آمد. با توجه به این که حساسیت ? SL نسبت به?SL نسبتا بالا و بیشتر است، می توان از آنتی ژن های آن در تشخیص سرولوژیک و مطالعات اپیدمیولوژی آلودگی گوسفندان به استروس اویس استفاده کرد. واژههای کلیدی: استروس اویس، آنتی ژن، گوسفند، الایزا

گوسفند, استروس اویس, الایزا, آنتی ژن