عبدالناصر فضل نیا - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه، ارومیه ۱۶۵ - ۵۷۱۵۳، ایران

توده های نفوذی مافیک خراجو (جنوب آذرشهر، آذربایجان شرقی)، با ترکیب گابرو و سن ائوسن، در شمال باختری پهنه ماگمایی ارومیه-دختر و با روند شمال باختری-جنوب خاوری نفوذ کرده اند. این سنگ ها دارای بلورهای پلاژیوکلاز، کوارتز، کلینوپیروکسن، تیتانیت، آپاتیت و مگنتیت هستند. سرشت ماگمایی سنگ های آذرین درونی خراجو کالک آلکالن با پتاسیم متوسط تا بالاست. این گابروها در پی فرایند ذوب بخشی در گوه گوشته ای با ترکیب اسپینل لرزولیت پدید آمده و پس از جایگزینی در آشیانه ماگمایی پوسته ای، دچار جدایش بلورین شده اند. نفوذ این سنگ ها در پی مرحله های پایانی فعالیت فرورانشی نئوتتیس، به صورت مایل به زیر ایران مرکزی، بوده است. ناهنجاری منفی در عناصر با قدرت یونی بالا (HFSE)، مانند Nb، Ta، P، Hf و Zr، و ناهنجاری مثبت ملایم در مقدار Eu و Sr، همراه با افزایش ملایم در مقادیر K، Sr، Rb، Ba، Pb و U نشان می دهد که چه بسا در پی فرورانش مایل به زیر ایران مرکزی فضا های مناسبی در لبه ورقه ایران مرکزی پدید آمده است؛ سپس در پی کاهش فشار و ذوب بخشی در گوه گوشته ای، مذاب های سازنده این نفوذی ها پدید آمده اند.

زمین شیمی, اسپینل لرزولیت, گابرو, فرورانش مایل, خراجو, ارومیه-دختر