سید محسن طباطبایی منش - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
لیلا ابراهیمی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

منطقه مورد بررسی در خاور روستای نابر و در جنوب باختری کاشان جای دارند و بخشی از پهنه ماگمایی ارومیه – دختر به شمار می آید. سنگ های آتشفشانی خاور منطقه نابر با سن ائوسن شامل پیروکسن آندزیت، آندزیت، داسیت و ریولیت هستند. بافت های پورفیری، گلومروپورفیری، میکرولیتی و غربالی، بافت های غالب در این سنگ ها هستند. کانی های پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و آمفیبول از کانی های اصلی پیروکسن آندزیت ها و آندزیت ها هستند؛ اما در داسیت ها و ریولیت ها پلاژیوکلاز، آمفیبول، کوارتز، بیوتیت و پتاسیم فلدسپار کانی های اصلی هستند. پلاژیوکلاز و کوارتز با خوردگی خلیجی و لبه های گردشده، پلاژیوکلاز با منطقه بندی نوسانی، بافت غربالی و حاشیه غبارآلود از بافت های نشان دهنده نبود تعادل و رویداد آمیزش ماگمایی (magma mixing) دانسته می شوند. در نمودارهای بهنجارسازی نسبت به ترکیب کندریت و گوشته اولیه، غنی شدگی از عناصر LREE و LILE و تهی شدگی از عناصر HREE و HFSE دیده می شود. این ویژگی از ویژگی های سنگ های کالک آلکالن و کمان های آتشفشانی وابسته به پهنه فرورانش است و می تواند نشان دهنده آلایش با مواد پوسته ای نیز باشد. مقادیر بالای La/Nb (۳۶/۴-۲) و آنومالی منفی Ti و Nb در نمودارهای عنکبوتی می توانند نشان دهنده آلایش پوسته ای در این سنگ ها باشند. نسبت Nb/La کم (۵/۰-۲۳/۰) و نسبت Sr/Ce بالا (۱۹-۴/۸) در نمونه های منطقه نیز نشان دهنده آلایش ماگمای سازنده سنگ ها با مواد پوسته ای است. این سنگ ها از ماگمای برآمده از ذوب بخشی گوشته غنی شده با نرخ ذوب ۱ تا ۵ درصدی یک خاستگاه اسپینل لرزولیتی پدیده آمده اند. 

زمین شیمی, سنگ های آتشفشانی, نابر, کاشان, ارومیه-دختر