نسترن عطایی فرد - گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
ناهید شبانیان - گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
علیرضا داوودیان - گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

توده گرانیتی نوغان در شمال غربی شهرستان بویین- میان دشت و در پهنه سنندج - سیرجان قرار دارد. شکل توده، یک بیضوی کشیده با راستای شمال غرب - جنوب شرق است. این توده، دگرشکلی شکل پذیر شدیدی را تحمل کرده است و ساختارهای میلونیتی، مانند برگوارگی و خطوارگی در آن گسترش یافته اند. علاوه بر بافت اصلی آن که میلونیتی است، بافت هایی، مانند گرانولار سری ایت تا لپیدوگرانوبلاستیک نیز در آن مشاهده می شود. کانی های اصلی سنگ، کوارتز، فلدسپار پتاسیم، پلاژیوکلاز، بیوتیت و مسکوویت است و از میان کانی های ثانوی می توان به کلریت اشاره کرد. بیوتیت در این سنگ ها از نوع ماگمایی است و دوباره تبلور یافته است. کلریت های این سنگ ها محصول دگرسانی بیوتیت ها هستند. زمین دماسنجی بیوتیت ها و کلریت های بررسی شده به ترتیب، حرارت بین ۳۹۸ تا ۵۴۹ درجه سانتیگراد و ۲۳۱ تا ۲۵۲ درجه سانتیگراد را نشان می دهد که با ریزساختارهای موجود در سنگ تطابق خوبی دارد. ریزساختارهای پوششی از دانه های ریز شده دوباره متبلور شده در حاشیه های پورفیروکلاست ها که ناشی از مهاجرت مرز دانه است (GBM)، خاموشی موجی صفحه شطرنجی با گسترش ریز دانه های بلوکی در دانه های کوارتز و حاشیه دانه های آمیبی شکل کوارتز در حرارت حدود ۵۰۰ درجه سانتیگراد تشکیل می شوند. در حالی که ریز ساختارهایی مثل خاموشی موجی، انحلال فشاری در کوارتزها و بالشتک دومینویی، شکستگی های کششی در فلدسپارها، شکستگی ها و جابه جایی قطعات، چین خوردگی در بیوتیت در حرارت کم تر از ۳۰۰ درجه سانتیگراد ایجاد می شوند.

دگرشکلی شکل پذیر, ترکیب کانیایی, زمین دماسنجی, پل نوغان, پهنه سنندج - سیرجان