موسی اکبرزاده لاله - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
نصیر عامل - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محسن موید - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
احمد جهانگیری - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

منطقه کوه گوی پشتی در فاصله ۳۰ کیلومتری شمال غرب مراغه، در استان آذربایجان شرقی قرار دارد. دایک لامپروفیری کوه گوی پشتی در درون نهشته های رسوبی شمشک جایگیری کرده است و با توجه به شواهد چینه شناسی به طور احتمالی، سن سیمرین پیشین را دارد. کانی های اصلی تشکیل دهنده دایک لامپروفیری شامل: پلاژیوکلاز (آندزین-اولیگوکلاز)، بیوتیت (استونیت)، فلوگوپیت، اولیوین و کلینوپیروکسن (دیوپسید) است. در مقاطع میکروسکوپی، سنگ های لامپروفیری دارای بافت اوسلار هستند. در این دایک لامپروفیری، متوسط ترکیب شیمیایی کلینوپیروکسن ها En۴۲.۳Wo۴۶Fs۱۱.۷ و متوسط ترکیب شیمیایی پلاژیوکلازها Ab۵۱.۷۴An۳۰.۹۲Or۱۷.۳۴ است. با توجه به ویژگی های کانی شناسی و شواهد ژئوشیمیایی، نمونه های لامپروفیری مطالعه شده از نوع کرسانتیت ها با ماهیت کالک آلکالن هستند. نمودارهای عنکبوتی ترسیم شده برای نمونه های لامپروفیری نیز نشانگر غنی شدگی عناصر کمیاب خاکی سبک (LREE) و عناصر ناسازگار نسبت به عناصر کمیاب خاکی سنگین (HREE) است. منشا ماگمای این سنگ ها ممکن است از گوشته گارنت لرزولیتی با نرخ ذوب بخشی اندک باشد. دایک لامپروفیری کوه گوی پشتی در یک محیط درون صفحه ای و در محیط های کششی پس از برخورد صفحات تشکیل شده است و احتمال دارد در محل حوضه ها و گسیختگی های مرتبط با سیستم گسلی جایگیری کرده باشد.

دایک لامپروفیری, کوه گوی پشتی, محیط پس از برخورد, مراغه, آذربایجان شرقی