فاطمه نوری - بخش زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
حسین عزیزی - دانشگاه کردستان دانشکده مهندسی گروه مهندسی معدن
نعمت اله رشیدنژاد عمران - بخش زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

توده گابرویی وناکو در جنوب شرقی صحنه، در غرب ایران و در امتداد پهنه افیولیتی زاگرس قرار دارد. این توده، دارای ترکیب کانی شناسی پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و اولیوین است و در محدوده گابرو و گابروی اولیوین دار قرار می گیرد. داده های حاصل از تجزیه ریزکاو الکترونی بیانگر آن است که پلاژیوکلازها از نوع لابرادوریت با گستره ترکیبی An۶۰.۳۱-۶۷.۵۳ هستند و در دمای ۹۵۰ درجه سانتیگراد و فشار پایین متبلور شده اند. پیروکسن ها نیز از نوع دیوپسید هستند و در گستره کلینوپیروکسن های فشار متوسط تا پایین قرار گرفته اند. این کانی در دمایی بین ۸۰۰ تا ۱۱۲۰ درجه سانتیگراد متبلور شده است. مقادیر ناچیز Fe۳+ در پیروکسن ها و مقادیر متوسط آنورتیت در پلاژیوکلازها، نشانگر فوگاسیته پایین اکسیژن در ماگمای تشکیل دهنده این سنگ ها است. میزان بالای Al۲O۳ در کلینوپیروکسن ها و الگوی عناصر نادر خاکی بهنجار شده با کندریت، بیانگر شکل گیری این سنگ ها از تفریق یک ماگمای توله ایتی است. با توجه به موقعیت ژئودینامیکی منطقه کرمانشاه و تمایل بعضی از نمونه ها به محدوده ماگماهای کالک آلکالن، محیط تکتونیکی آنها بیشتر سوپراسابداکشن است تا شکا ف های میان اقیانوسی عادی.

دما-فشارسنجی, کلینوپیروکسن, گابرو, افیولیت, صحنه, پهنه زاگرس