احمد جهانگیری - دانشگاه تبریز گروه علوم زمین احمد جهانگیری
محمدحسین زرین کوب
امیلیو ساکانی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فرارا، فرارا، ایتالیا
یلدرم دیلک - دانشکده زمین شناسی، دانشگاه میامی، آکسفورد، آمریکا
زهره عظیم زاده - سازمان صنعت، معدن و تجارت آذربایجان شرقی، تبریز، ایران

توده ماگمایی مافیک میشو با پالئوتکتونیک پیچیده در پهنه سلطانیه-میشو و در جنوب غرب مرند بین دو گسل شمالی و جنوبی میشو (شمال غرب ایران) قرار گرفته است. این توده مافیک در داخل سنگ های رسوبی پرکامبرین کهر نفوذ کرده و توسط رسوبات پرمین پوشیده شده است. ترکیب سنگ شناسی این توده شامل: گابرو، نوریت، آنورتوزیت، پیروکسنیت، اولیوین گابرو و تروکتولیت است. دایک های دیابازی این توده نفوذی را قطع می کند. این سنگ های لویکوکرات بافت کومولایی داشته و کانی غالب آنها پلاژیوکلاز با ترکیب بیتونیت تا لابرادوریت است. آنورتوزیت ها در نمودارهای مختلف پراکندگی یا جدایشی را از گابروها نشان نمی دهد. آنورتوزیت ها و نیز گابروها ویژگی سری ماگمایی توله ایتی تا کالک آلکالن دارد. این نشان می دهد که آنورتوزیت ها منشا یکسانی با گابروها دارد. گابروها و آنورتوزیت ها متاآلومین و دارای ویژگی های ژئوشیمیایی نوع MORB است. استفاده از آنورتوزیت ها در تعیین سن مطلق با روش Pb-U زیرکن و تعمیم آن به توده نفوذی مافیک میشو می تواند کمک بسیاری در تعیین پالئوتکتونیک منطقه میشو داشته باشد. سن سنجی مطلق، زمان جایگیری آنورتوزیت ها و در نتیجه گابروها را کربونیفر آغازین نشان می دهد (۴/۳  ۷/۳۵۶ میلیون سال قبل) که با نتایج سن نسبی (بین رسوبات پرکامبرین کهر و رسوبات پرمین) تناسب دارد. می توان گفت توده نفوذی مافیک میشو به دنبال حرکات کششی حاصل از ماگمای مرتبط با فعالیت پلوم در اوایل کربونیفر تشکیل شده و منجر به گسترش پوسته اقیانوسی پالئوتتیس در شمال غرب ایران گردیده است.

پالئوتتیس, سلطانیه-میشو, کربونیفر, آنورتوزیت, گابرو, میشو, سلطانیه, ایران مرکزی