فرهاد آلیانی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
محمد معانی جو - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
میرمحمد میری - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

نفوذی بازیک، حدواسط و اسیدی متعددی در بخش شمالی پهنه سنندج- سیرجان شده اند. بیشتر این توده ها دارای ارتباط ژنتیکی با یکدیگر هستند اما برخی از آن ها به وسیله فرآیندهای ماگمایی خاصی شکل گرفته و از لحاظ ژئوشیمیایی متفاوت هستند. در منطقه تکیه بالا (شمال شرق سنقر) رگه هایی از جنس گرانیت وجود دارند که درون سنگ هایی با ترکیب دیوریت نفوذ کرده و از لحاظ ژئوشیمیایی کاملا متفاوت از دیوریت میزبان هستند. این رگه های گرانیتی آلکالی بوده و به سری ماگمایی شوشونیتی تعلق دارند. همچنین دارای ویژگی های ژئوشیمیایی گرانیتوییدهای نوع A مانند طبیعت متاآلومین (۹۶/۰-۹۹/۰=A/CNK)، محتوای بالای HFSE (ppm ۴۱۲-۱۹۲)، Zr (ppm ۴۲۰-۲۳۰)، FeOt/(FeOt+MgO) (میانگین ۸۹/۰) و K۲O (۸/۴-۲/۶ درصد وزنی) هستند. با توجه به غنی شدگی نسبی این نمونه ها در فعالیت های ماگمایی در طی مزوزوئیک و سنوزوئیک موجب جایگیری توده های عناصر Rb، K، Cs و Th در مقایسه با Nb و Ti، که شاخص سنگ های مناطق حاشیه ی قاره ای است و همچنین رژیم زمین ساختی پس از کوه زایی آن ها، می توان این گرانیت را جزو گرانیتوییدهای A۲ طبقه بندی کرد.

گرانیتوییدهای نوع A۲, سنگ های حاشیه فعال قاره ای, پهنه سنندج- سیرجان, شمال شرق سنقر