عبدالرزاق جباری - ۱ دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران۲ گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، ایران
منصور قربانی - ۱ دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
یورگن کوپکه - ۳ انستیتوی کانی شناسی، دانشگاه هانوور، آلمان
قدرت ترابی - ۲ گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، ایران
نرگس شیردشت زاده - ۲ گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، ایران

در منطقه برونی (جنوب غرب اردستان) که بخشی از نوار ماگمایی ارومیه – دختر است، دایک های بازالتی میوسن با ساخت منشوری واحد های آتشفشانی ائوسن را قطع نموده اند. این سنگ ها دارای انکلاوهای گرانیتوئیدی الیگوسن بوده و سن احتمالا میوسن را نشان می دهند. کانی های سازنده آن ها الیوین های کلریتی، کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز، کلریت، ایلمنیت و مگنتیت هستند. بافت های عمده این سنگ ها نیز پورفیری، میکرولیتی، میکرولیتی پورفیری، گلومروفیریک، و بافت غربالی پلاژیوکلازها است. کلینوپیروکسن ها دارای ترکیب اوژیت تا دیوپسید بوده،و پلاژیوکلازها نیز دارای طیف ترکیبی لابرادوریت تا بیتونیت هستند. کلریت ها از نوع دیابانتیت بوده و اغلب از دگرسانی الیوین ها به وجود آمده اند. برخی از کلریت ها نیز در زمینه سنگ دیده می شوند. بررسی های پتروگرافی و شیمی کانی ها نشان می دهد که ماگمای سازنده این سنگ ها دچار اختلاط ماگمایی شده، هنگام در حین صعود نیز بخش هایی از سنگ دیواره را که بیشتر دارای ترکیب گرانیتوئید هستند، با خود حمل نموده است. این سنگ ها ویژگی های مشابه با بازالت های قوس های آتشفشانی را دارند.

اردستان, ارومیه - دختر, ایران, بازالت, کانی شناسی