نقش برنامه ریزی شهری بر بهینه سازی استفاده از منابع انرژی نمونه موردی کلانشهر شیراز

جمعیت کلان شهرهای بزرگ در ایران در حال افزایش است و این امر به دلیل افزایش و توسعه شهرنشینی، مهاجرت است که در نتیجه آن رشد تولید مسکن نیز اجتناب ناپذیر است. ازاین رو انتظار می رود که میزان مصرف انرژی در این شهرها رو به افزایش باشد. این مهم، نیاز به برنامه ریزی شهری جامع و بهینه به منظور بهینه-سازی مصرف انرژی مورد تاکید قرار می دهد. هدف از این تحقیق، ایجاد چارچوبی کلی برای برنامه ریزی بهینه شهری با تاکید بر بهینه سازی استفاده از منابع انرژی براساس مدل EnUp است. در این تحقیق از مدل EnUp استفاده شده است. استفاده از مدل EnUp می تواند تجسم بهتری برای برنامه-ریزی جامع شهری و برنامه ریزی بهینه انرژی ایجاد نماید. به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز نیز از مصاحبه عمیق با سوالات بسته و باز از خبرگان و متخصصان و همچنین بررسی اسناد، مدارک و مقالات علمی به عنوان منابع ثانویه استفاده شده است. شهر شیراز به عنوان نمونه موردی ای تحقیق جزء پنج کلان شهر بزرگ ایران محسوب می شود و شهری مهاجرپذیر است که رشد و توسعه زیادی در سال های اخیر داشته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که اتخاذ رویکرد برنامه ریزی بهینه سازی انرژی در شهر شیراز امکان پذیر و ضروری است. مدل EnUp می تواند در برنامه ریزی برای سکونتگاه های شهری و بهینه سازی مصرف انرژی اعمال شود. اطمینان از مشارکت ذینفعان مختلف، ورودی های فنی و سازگاری می تواند این مدل و رویکرد نوآورانه را در بسیاری از شهرهای دیگر ایران نیز قابل تکرار کند. همچنین چالش های موجود بر سر راه برنامه-ریزی شهری بهینه انرژی در سه بخش حاکمیتی، فنی و نظارتی تقسیم می شوند.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , بهینه سازی , انرژی , مدل EnUp