فرهاد حسینلو - استادیار دانشکده مهندسی عمران و معماری، دانشگاه شهید چمران اهواز
احسان دهقانی فیروزآبادی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه قم
نجمه کرمی - دانشجوی دکتری سازه، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه قم
احسان جدی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشکده مهندسی عمران و معماری، دانشگاه شهیدچمران اهواز

در بسیاری از مدل های تحلیل اجزای محدود ، معمولا مناطقی وجود دارند که گزینه ایده آلی برای کاهش ابعاد هستند. به منظور گرفتن تمرکز تنش در اجزای محلی ، ترکیب المان هایی با بعد کوچک تر با المان هایی با بعد بزرگتر در کل مدل می-تواند مفید باشد. بنابراین، روشی برای ایده ال سازی مدل قاب با استفاده از زیرسازه ارائه شده است. همه مفصل ها (یا اتصالات) به صورت سه بعدی مدل سازی می شوند، اما هر اتصال سه بعدی با استفاده از زیرسازه به یک المان با سختی معادل تبدیل می شود. مناطق بلند و باریک بین اتصالات با استفاده از المان تیر مدل سازی می شوند. کوپلینگ بین زیر سازه و المان های تیری با شیوه ای منطبق بر تئوری الاستیسیته انجام می شود. میزان تنش الاستیک، با استفاده از سطح تسلیم اتصال زیرسازه مورد بررسی قرار می گیرد. در نتیجه پاسخ الاستیک قاب کامل را می توان به طور دقیق و موثر پیش بینی نمود.

سازه سکوی جکتی، کاهش ابعاد، زیرسازه، اتصالات لوله ای، ابعاد مختلط