محمد نیری - دانشجوی دکتری راه و ترابری، دانشگاه تهران
عباس بابازاده - دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تهران، تهران
مهرداد غلامی شه بندی - دکتری راه و ترابری، دانشگاه تهران

رشد روزافزون جمعیت در کلان شهرها و افزایش مالکیت وسائل نقلیه موتوری به یکی از چالش های جدی مدیران و تصمیم گیرندگان شهری تبدیل شده است، و یکی از گزینه های پیش روی آنها برای مواجه با این مشکلات اجرای پروژه های توسعه شهری است. برنامه ریزان حمل ونقل شهری در انتخاب پروژه های توسعه شبکه معابر معمولا تنها به معیارهایی از قبیل زمان سفر، سرعت شبکه و تقاضای حمل و نقل توجه می کنند، و به معیارهایی از جمله راحتی سفر و پیوستگی شبکه نمی پردازند. این مقاله به بررسی معیار پیوستگی شبکه معابر می پردازد و روشی کاربردی برای ارزیابی پروژه های توسعه شهری بر اساس این معیار ارایه می دهد. روش پیشنهادی بر روی شبکه آزمایشی سوفالز در حالت وجود ۲۰ پروژه توسعه اجرا شده و بهترین ترکیب پروژه ها از بین تمام ترکیب های ممکن با توجه به محدودیت بودجه انتخاب می شود. نتایج نشان می دهند که ترکیبات بهینه در سطوح بودجه مختلف در حالت استفاده از معیار پیوستگی به جای معیار زمان سفر به طور قابل توجهی متفاوتند.

زمان سفر، توسعه شهری، پیوستگی شبکه، راحتی سفر، شبکه سوفالز