امیرحسین جمشیدی - دکترای معماری، مدرس دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز،
محمد روسفید - کارشناس ارشد معماری، دانش آموخته دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
روح اله پوزش - کارشناس ارشد معماری، دانش آموخته دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

یکی از ویژگی هایی که معماری را از سایر علوم مهندسی جدا می کند،نقش خلاقیت و ایده های نو در آن می باشد.در واقع آنچه که به آثار معماری ارزش می دهد روحیه خلاقانه و ایده های جدید در آثار معماری است که متاسفانه در سال های اخیر به علت افزایش دسترسی به فضای مجازی (کپی) و ایده گرفتن طراحان از اثار دیگری به رویه ای در کشور ما تبدیل شده است که این موضوع در دراز مدت می تواند سبب پایین امدن کیفیت طرح در معماری باشد.به نظر میرسد یکی از علل این موضوع تخلف و تصرف معماران در آثار یکدیگر ناشی از عدم آگاهی و شناخت آنان از قوانین حمایتی از آثار معماری باشد. از آنجایی که در کشور ما حفظ و صیانت حقوق اثار معماری جایگاه مناسبی ندارد، این امر موجب اختلافات متعددی در زمینه حفظ اثر معماری گشته و تا زمانی که شخص پدیدآورنده ی یک اثر با کپی کاری و دخل و تصرف در آثارش مواجه باشد، دارای امنیت فکری و سرمایه ای نخواهد بود و همین نوع نگاه به اثر موجب خواهد شد تا معماران با کارفرمایان زاویه ای بنیادین را پیدا کنند، و معماران با کارفرمایانی که بیشتر با انگیزه های سوداگرانه وارد بازار ساخت و ساز شده اند با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم خواهند کرد،که این امر نتیجه ای جز شکست و پایین آمدن کیفیت پروژه ها ندارد. حمایت کپی رایت از آثار معماری به موجب قانون ایجادشده است که در همین راستا با توجه به «ماده ۱ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان، مصوب ۱۳۴۸ » اثر معماری مورد حمایت قانون قرار می گیرد این در حالی است که در داخل کشور حمایتی قانونی وجود دارد که به مالکان دارایی های فکری، حقی انحصاری اعطا می کند تا به این شیوه زمینه ای را برای تشویق هنرمندان و صنعت گران به منظور خلق آثار بهتر فراهم نماید.

مالکیت فکری(معنوی)،حقوق مادی ،حقوق پدید اورنده،اثر معمار،قانون کپی رایت