مصطفی افصحی - کارشناس ارشد مهندسی زلزله، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست

در میان افزودنی های پوزولانی، میکروسیلیس که محصول جانبی کوره های قوس الکتریکی است؛ بهترین کارایی را در بتن داشته که محققان دلیل این رفتار مناسب را در داشتن مقدار زیاد سیلیس بی شکل دانسته اند. ماده پوزولانی جدیدی که اخیرا برای استفاده در بتن مورد توجه قرار گرفته است، نانوسیلیس بوده که به صورت پودر جامد و یا امولسیون در آب موجود می باشد. به نظر می رسد این ماده به دلیل میزان بالاتر سیلیس بی شکل و اندازه کوچکتر ذرات، عملکرد بهتری نسبت به میکروسیلیس داشته باشد. زیرا با کاهش یافتن اندازه ذرات، نسبت سطح موثر به حجم ذرات افزایش می یابد و اثرات سطحی قوی تر می شوند و می توان گفت واکنش پذیری مواد در ابعاد نانو بسیار بالا می رود. این افزایش در واکنش پذیری، خواص ویژه ای به ماده در ابعاد نانو در قیاس با مواد با ابعاد بزرگتر می دهد. در این تحقیق به بررسی افزودن نانوسیلیس های مختلف به بتن پرداخته شده و از نتایج آزمایش میکروسکوپ الکترون روبشی در راستای صحت سنجی و چرایی افزایش مقاومت فشاری استفاده می شود.

بتن، نانوسیلیس، مقاومت فشاری، میکروسکوپ الکترون روبشی (SEM)