مهدی زندیه - دانشیار معماری منظر، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران-
عاطفه کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران-
سودا بینای رازی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران-

گرچه امروز مقوله منظر شهری جایگاه تعریف شده و روشنی در سطوح جهانی چه آکادمیک و چه حرفه ای دارد، ولی همچنان به عنوان یک مسئله بومی، محل مناقشه است. سوال از منظر شهری، ذهن را به سمت مولفه های تاثیرگذار و شاخه های علمی مرتبط با آن سوق می دهد. می توان بحث منظر را در دو حوزه معماری منظر و منظر شهری بررسی کرد. حوزه اول به تعریف رابطه میان معماری و معماری منظر می پردازد و مقوله دوم در مقیاس کلان شهری مطرح است. در پی شیوع ویروس کرونا، سبک رابطه شهروندان و پارکها و فضاهای سبز شهری تغییر زیادی کرد. ارتباط مردم با فضاهای باز شهری کاهش یافت. قرنطینه های خانگی بسیاری از افراد را دچار کم تحرکی، خستگی های روحی و مشکلات جسمی نمود. اما از آنجا که مهم ترین هدف اجتماعی و انسانی معماری منظر ارتقای سلامتی و بهبود شاخص های عملکرد فیزیکی و روانی شهروندان است و مطالعات متعددی ثبات نموده که هم حضور فیزیکی در طبیعت و فضای سبز شهری و هم رویت منظر سبز بصری در ارتقای سلامتی می تواند نقش بنیادی و مهمی را ایفا نماید، باید پرسید چقدر رویکرد معماران، شهرسازان، شهرداران و مسوولین مدیریت شهری متناسب با شرایط جدید جهان در دوران پساکرونا است. اما عناصرمنظر شهری که کرونا بر روی آنها تاثیر گذار است، کدامند و آسیب های وارده بر منظر چهارراه ولیعصر در دوران کرونا چیست؟ سوالاتی است که موضوع پژوهش حاضر را به خود اختصاص داده است. در ادامه این سوال به دنبال یافتن پاسخ به آن با کمک بررسی نمونه های مختلف داخلی و خارجی و انجام مطالعات کتابخانه ای و انجام بررسی میدانی اقداماتی صورت گرفته است و نتیجه ای این بررسی ها حاکی از آن است اقدامات مرتبط با فاصله گذاری های اجتماعی که بر عملکرد و فعالیت افراد در محدوده مورد مطالعه تاثیرگذار است، به درستی انجام نشده و در نتیجه منظر شهر دچار تغییراتی شده است.

منظر شهری ، معماری منظر ، کرونا ، پسا کرونا