حسن پارسی پور - عضو هیات علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه کوثر

افزایش جمعیت شهری در جهان بویژه در کشورهای در حال توسعه در بعد از انقلاب صنعتی، شهرها را با چالش های عمده و ناپایداری محیط شهری روبرو ساخته است. یکی از این مشکلات، رشد پراکنده و از هم گسیخته شهری و توسعه افقی و بدون برنامه شهری است که ترافیک، مصرف انرژی بیشتر، آلودگی محیطی بالاتر، بی هویتی و انزوای اجتماعی را به دنبال دارد. مدیریت شهری اگر برای شهرنشینی و الگوهای توسعه شهری، مدل مناسبی داشته باشد می تواند پاسخگوی این مشکلات رو به تزاید باشد. این پژوهش با هدف تبیین الگوی توسعه درون زا به دنبال راهکارهای پیوند ساماندهی ساختارهای کالبدی شهر می باشد و در این راستا با انجام مطالعات کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی در پی پاسخ به این سوال است که راهکارهای مناسب برای توسعه درون زای شهری در شهر بجنورد به عنوان یک شهر میانه اندام کدام است؟ نتایج تحقیق نشان می دهد هرچند حرکت بسمت توسعه درون زا برای دستیابی به توسعه پایدار الزامیست اما روند گسترش شهر با خزش شهری مواجه است و طی ۲۰ سال گذشته هرسال حدود ۷۰ هکتار بر مساحت شهر افزوده شده در صورتیکه ۲۵ درصد از فضای موجود شهر ، ظرفیت توسعه درونزا و تراکم سازی استاندارد را داشته در برخی نواحی بافت پیرامونی شهر، ظرفیت بلندمرتبه سازی تا شش طبقه را داراست.

تراکم، توسعه درون زا، بلندمرتبه سازی، بجنورد