تحلیلی پیرامون نگرش به معماری زمینه گرا دربناهای فرهنگی دوره پهلوی اول، نمونه موردی: سینماهای تهران

معماری وشهرسازی همواره درتعامل بامعماری پیرامون خود بوده است. معماری زمینه گرا بر احترام به سایت وتوجه به اصول آن تاکید دارد و در واقع پیامی را که بستر معماری به بنا انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی کند. زمینه گرایی جنبه های مختلفی دارد و از دیدگاه افراد مختلف بیان شده است اما این مقاله درنظردارد با استفاده از روش تحلیلی –توصیفی و برپایه استدلال قیاسی به ارتباط بناهای فرهنگی (سینما) تهران با معماری زمینه گرایی در دوره پهلوی اول بپردازد. درقسمت نخست مفاهیم زمینه گرایی کالبدی،کولاژشهری، تجریدو تحلیل شرح داده می شود. درقسمت دوم با انتخاب بناهای فرهنگی درتهران(سینما)سعی درتوصیف وتحلیل بناها نسبت به تاثیرپذیری زمینه دراین بناها داریم. اطلاعات موردنیاز ازطریق عکس های جمع آوری شده دراسناد محققان درزمینه سینما و عکاسان، روزنامه ومصاحبه با افراد جمع اوری شده است. با مطرح کردن پرسش های تحقیق در صدد ارائه مطالعاتی است که جوابگوی سوالات باشد. می توان نتیجه گرفت در بناهای فرهنگی دوره پهلوی اول(سینما) ردپای زمینه گرایی کالبدی مشهود است.

Keywords:

معماری و شهرسازی , زمینه گرایی کالبدی , دوره پهلوی اول , سینما های تهران.