قاسم خشرو - مدیر گروه معماری معماری مرکز آمو زش عالی غیرانتفاعی یاسین بروجرد
محمدمهدی فکور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری مرکز آموزش عالی غیرانتفاعی یاسین برو جرد

رشد فزاینده ی جمعیت جهان آثار اساسی و اغلب فاجعه انگیزی بر روی کره ی زمین داشته است که یکی از تهدید های عمده آن رشد صنعت، توسعه شهر و شهرنشینی است و در ادامه مصرف بیش از حد و غیر مسئولانه از انرژی های فسیلی سبب گرم شدن تدریجی زمین شده و خسارات جبران ناپذیری را بر محیط زیست وارد کرده است. اتلاف انرژی ها و آلودگی محیط زیست محققین را بر این وا داشت تا به دنبال انرژی های پاک باشند. امروزه به نظر می رسد معماری پایدار و کیفیت زندگی با یکدیگر همگام و در جهت تحقق اهداف پایداری گام بر می دارد. هدف اصلی معماری و توسعه پایدار تامین نیاز های اساسی، بهبود و ارتقاء سطح زندگی، حفظ و اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده ای امن تر و سعادتمند تر به سوی بهبود کیفیت زندگی. معماری پایدار همواره بر چهار اصل حفاظت از انرژی آب و باد و سایر منابع طبیعی، تامین سلامت محیط زیست، رشد اقتصاد کشور و ارائه کیفیت بالایی از زندگی را مد نظر دارد. بسیاری از محققین و بزرگان معماری همانند توماس هرتزوگ، ریچارد اجرز، نورمن فاستر و غیره در خصوص معماری پایدار نظریاتی را ارائه کرده اند که هدف همگی رسیدن به سطح مطلوبی از زندگی است. کیفیت زندگی عبارت است از زندگی خوب داشتن و احساس رضایت از زندگی یا به تعبیر دیگر میزان واقعی رفاه تجربه شده به وسیله افراد و گروه ها تحت شرایط اجتماعی و اقتصادی عمومی.کیفیت زندگی یکی از مهم ترین اهداف مدیریت شهری در معماری و شهرسازی پایدار است. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است و گردآوری اطلاعات در آن نیز روش کتابخانه ای و اسنادی می باشد. در این پژوهش به بررسی معماری پایدار و نقش آن در ارتقاء کیفیت زندگی (نمونه موردی: شهر خرم آباد) پرداخته خواهد شد.

معماری پایدار، توسعه پایدار، کیفیت زندگی، خرم آباد.