بررسی رابطه ی انسان و محیط در ایستگاه متروی ارم سبز- چیتگر تهران

امروزه ایستگاه های مترو بستری برای وقوع بخشی از فعالیت های اجتماعی محسوب می شوند و به عنوان فضاهای عمومی شهری در ارتباط با زندگی اجتماعی شهروندان قرار دارند؛ از اینرو رضایتمندی از سفر با مترو در ایستگاه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است و توجه به رابطه ی انسان و محیط در چنین فضاهایی و تلاش برای ارتقای کیفیت های آن، بر کارایی این عملکرد می افزاید. از جمله اهداف اصلی این پژوهش بررسی کیفی مولفه های ادراکی رضایت از فضا و بالابردن میزان احساس رضایت و آسایش محیطی مسافران از ایستگاه می باشد که از جمله تمهیداتی که می توان در این راستا بکار برد، استفاده از هنرهای عمومی و جذابیت های بصری است. همچنین اجتماع پذیر بودن فضای ایستگاه، امنیت، آسایش محیطی، زیبایی شناسی، تعامل با محیط و خوانایی هر کدام می توانند به نحوی در ارتقای این رضایتمندی موثر باشند. جهت نیل به اهداف مذکور، با استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی ابتدا معیارهای مطلوبیت فضا از دیدگاه متخصصین مورد ارزیابی قرارگرفت. سپس با توجه به معیارها و شاخص های مطلوبیت فضای مستخرج از مراحل پیشین، مولفه های روانشناسی محیطی ایستگاه، از طریق مشاهدات میدانی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و به دو دسته ی مطلوب و نامطلوب تقسیم بندی شد؛ که با نتایج حاصل از پژوهش بتوان به نقاط ضعف و قوت این پروژه پی برد و در راستای افزایش مطلوبیت و جذابیت فضا برای کاربران گام برداشت. در پایان نیز راهکارهایی جهت ارتقای کیفیت های فضایی و بهبود رابطه ی انسان و محیط در زمینه های اجتماع پذیری، جذابیت بصری و بساوایی، تعامل با محیط و آسایش محیطی در قالب جدول ارائه گردید.

Keywords:

انسان و محیط , روانشناسی محیطی , معماری داخلی , ایستگاه متروی ارم سبز