امیررضا پاکزاد - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه غیاث الدین جمشید کاشانی، قزوین، ایران

دوره سالمندی برهه ای است که با کاهش توان جسمی و روحی همراه بوده و به تبع آن فرد سالمند برخی ارزش ها و امتیازهای اجتماعی را نیز از دست می دهد. افراد سالمند گروهی از شهروندان آسیب پذیر هر شهر هستند و از این رو لازم است که فضاهای لازم برای این قشر نیز مناسب سازی گردیده و قابل استفاده باشند. معماری بیوفیلیک به عنوان عاملی موثر در سلامت جسمی و روانی سالمندان به دور از شرایط نامناسب مراکز نگهداری، علاوه بر درمان برای سالمندان، آرامش روحی و روانی به ارمغان می آورد. اثرات منفی جسمی روانی سالمندان به مانند اضطراب، افسردگی، خستگی روانی، آلزایمر و ... لزوم طراحی و اجرای معماری بیوفیلیا را مراکز نگهداری سالمندان محرز می نماید. در این پژوهش از طریق تحلیل و تفسیر منابع متعدد و معتبر سعی شده است تا عوامل موثر در روند و بهبود آلزایمر سالمندان شناسایی گردد، تا هم تاثیرات و چارچوب این شاخصه ها و مولفه ها در مراکز نگهداری سالمندان تدوین شود و هم با توجه به شاخصه ها و مولفه های معماری بیوفیلیک، از طریق تدوین پرسشنامه و مصاحبه با پزشکان و پرستاران در مرکز نگهداری سالمندان، شناسایی شده و برای روند و بهبود آلزایمر این موارد را در طراحی و بازطراحی لحاظ نمایند. همچنین نتایج این تحقیق بیانگر آن است که عوامل معماری بیوفیلیک از جمله عوامل طبیعی محیط، زیبایی شناختی، اثر بخشی طبیعت، کیفیت محیط داخلی، حضور فضای سبز در محیط و استفاده از اصوات آرامش بخش بر روند کنترل و بهبود آلزایمر سالمندان موثر است.

آلزایمر، بیوفیلیک، سالمند، مراکز نگهداری سالمندان.