بررسی نقش مشارکت مردمی در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهری (نمونه موردی: بافت فرسوده شهر شیراز)

امروزه کشور ایران با درصد قابل توجهی از بافت های فرسوده و قدیمی مواجه می باشد.بر اساس برآورد وزارت مسکن و شهرسازی در کشور، بیش از ۵۰ هزار هکتار بافت فرسوده شهری وجود دارد که به دلیل کمبود اعتبارات و عدم شناخت کامل و ویژگی های این مناطق، دولت را در امر برنامه ریزی برای خروج از بحران، از بافت های فرسوده با مشکل مواجه کرده است. بخش چشمگیری از تاریخ شهر در کالبد آن تجلی می یابد و نشانگر ارزش ها، باورها و هنرها، توان فنی ارتقا روابط سیاسی، اجتماعی نسل های گذشته است که جملگی در واژه فرهنگ خالصه می شوند.بنابراین ساخته های تاریخی شهر که حامل ارزش های فرهنگی و تاریخی اند، نیازمند حفاظت و حراستند. مهم ترین رویکرد در مدیریت شهری جلب مشارکت مردم برای امور شهر است، به گونه ای که هر فرد گذشته از نقشی که درحیطه فعالیت های شغلی و خانوادگی خود برای انجام وظایف دارد، به عنوان یک شهروند در اداره امور شهری که در آن زندگی می کند، نقش خود را بازشناخته و نسبت به وظایفی که پذیرش ایننقش برای او ایجاد می کند خود را مقید و مسئول بداند. هدف از این پژوهش بررسی و شناخت وضعیت اجتماعی-اقتصادی ساکنان بافت تاریخی و فرهنگی شهر شیراز و ارائه طرحی برای بهسازی و نوسازی آن می باشد.تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از حیث روش توصیفی-تحلیلی و با توجه به ماهیت، داده های مورد نیاز از طریق مطالعات اسنادی و میدانی جمع آوری شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که کمبود امکانات، خدمات شهری و تاسیسات زیر بنایی سبب مهاجرت ساکنان بومی به مناطق دیگر شهر شده و باعث منفی شدن نرخ رشد جمعیت بافت، طی سال های اخیر شده است و از طرف دیگر به خاطر وضعیت اجتماعی-اقتصادی ساکنان بافت، سبب شده تا روند بهسازی و نوسازی درون بافت کند شود، که این عوامل سبب فرسوده شدن و تخریب بیشتر بافت شده است.

Keywords:

بافت فرسوده , مشارکت , بهسازی و نوسازی