محدثه محمدپور - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی معماری ، دانشگاه حکیم سبزواری، ایران
شهاب عباس زاده - دانشیار گروه معماری ، دانشگاه حکیم سبزواری،

امروزه با توسعه روزافزون، شهرها فاقد فضاهای شهری مطلوب میباشند. این فضاها بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان را به خود اختصاص میدهند. همچنین روز به روز بر اهمیت آموزش و پرورش خلاقیت در کودکان افزوده میشود و این در حالی است که دیدگاه جامعه و سیستم آموزشی ما به خلاقیت صرفا جنبه تزیینی دارد. حتی در شهرهای بزرگ کشور جای خالی فضاهایی برای گردهمایی کودکان و آموزش آنها در جهت رشد خلاقیت آنها حس میگردد.بنابراین پژوهش حاضر به دنبال کشف مولفه های باززنده سازی پارک کودک برای افزایش یادگیری و خلاقیت انان است. پژوهش حاضر از نوع کیفی است و روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی در قالب پرسشنامه و تفسیر نقاشی های کودکان و نظرسنجی از والدین است است. نتایج حاکی از آن است که راهبرد مخاطب قرار دادن کودک در محیط اولویت برتر را داشته که راهکارهایی مانند استفاده از مشارکت و تصمیم گیری کودکان در مورد شهر مطلوب آنها، استفاده از علائم راهنما برای جهت یابی کودکان ، استفاده از مبلمان در مقیاس کودک و استفاده از رنگهای شاد در فضاهای شهری میتواند در این مهم موثر باشد. در طراحی فضای معمارانه ی این نوع پارک ها، فضا باید متناسب با سن، سلیقه و شرایط جسمی و روحی استفاده کنندگانش باشد که معمولا مورد استفاده ی گروه سنی ۳ تا ۱۲سال می باشد. در این پژوهش تلاش بر این بوده است تا مولفه های فضایی صرفا برای کودکان به نام پارک کودک و با تاکید بر بهره گیری از قابلیت های محیطی و آموزشی موثر بر ذهن و رفتار کودکان و رویکردی جهت ارتقاء و شکوفایی خلاقیت و حس بازی انگیزی در آنان با تدابیر معمارانه بررسی گردد.

فضای باز، ، پارک ، دوستدار کودک، خلاقیت، یادگیری.