تحول در صلاحیت های شورای امنیت در پرتو تفاسیر مترقیانه از منشور سازمان ملل متحد

از زمانی که تاریخ به یاد دارد تاکنون هیچ سازمانی بین المللی به اندازه سازمان ملل متحد و شورای امنیت فراگیر و صاحب اقتدار جهانی نبوده به نحوی که به نقطه کانونی امید برای ملل جهان مبدل شده است و خوشبختانه اگر دیگر شاهد جنگ جهانی دیگری در دنیا نیستیم مدیون صلح طلبان و سیاستمداران خردمندی هستیم که از جنگ و کشتار بیزار بودند و تلاش کردند که برای همیشه بشریت را از این مصیبت جانسور رها سازند به همین جهت در سال ۱۹۴۵ سازمانی را تاسیس کردند که پاسدار صلح جهانی بوده و از حل و فصل اختلافات بین المللی استقبال کند در عین حال منشور با تجاربی که از میثاق جامعه ملل داشت به تقویت ساختار و عملکرد آن پرداختند. با همه کمی و کاستیها هنوز هم شورای امنیت تنها ناجی بین المللی کشورها در حل و فصل معضلات بین المللی به ویژه تهدید صلح و امنیت بین المللی است و نقش بارزی را در تحکیم نظم عمومی بین المللی ایفا می کند و به نوعی همه کشورها از این سازمان حرف شنوی دارند و قطعنامه های آن را با طیب خاطر اجرا می کنند و شورا با تفاسیر مترقیانه از منشور صلاحیت های ضمنی را برای خود تعریف و مقرر کرده است. در این تحقیق قصد داریم به تحولات حادث در صلاحیت های شورای امنیت بپردازیم و با کارکردهای متنوع شورای امنیت آشنا شویم. روش تحقیق کماکان توصیفی- تحلیلی است و یافته های تحقیق حکایت از موفقیت شورای امنیت در بسیاری از عملیات خود در پرتو تفاسیر مترقیانه از منشور دارد از اعلام مناطق پرواز ممنوع گرفته تا نظارت بر انتخابات کشورهای در حال توسعه.

Keywords:

سازمان ملل متحد , شورای امنیت , منشور , صلاحیت ضمنی , فصل ۷ منشور