غلام عباس رضائی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه تهران
شرافت کریمی - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه تهران

الشکوی تعبیر ذاتی عن هموم الانسان، و کلما تقدم فی میدان الثقافه والتحضیر، اتسعت. فهی غرض شعری قدیم یستجیب لنزعات الشاعر. تلقی الشکوی ظلالها علی ملامح القصیده، فتکسب الشعر طابعا حزینا. لم یعمد الشعراء فی شکواهم الی التوعر فی الاسالیب، بل جنحوا الی الالفاظ السهله التی توصل المعنی الی الذهن دون اللجوء الی المعاجم اللغویه؛ وهذه البساطه لم تخل بقوه المعنی فی شعر الشکوی. ان الشعراء فی شکواهم استخدموا الاوزان ذات التفاعیل الطویله التی تناسب الحزن، ومالوا الی بعض الاوزان القصیره التی تلائم متطلبات الحیاه العامه فی القرنین الثانی والثالث، والقوافی سهله غیر صعبه. استخدم الشعراء البدیع والجناس والمقابله والتصریع والصور التی تعطی الشعر الموسیقی الشعریه، وشعر الشکوی غنی من جانب الموسیقی الداخلیه والخارجیه.  

الشعر, الشکوی, الجمال الفنی, البدیع, الاسالیب السهله, اللغه, الموسیقی الشعریه