برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه های انرژی در ورزشکاران نخبه دفاع شخصی

هدف: هدف از این پژوهش برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه های انرژی در ورزشکاران نخبه دفاع شخصی بود.روش ها: به منظور برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه های انرژی کل مبارزه، ابتدا ۱۲ مرد ورزشکار نخبه دفاع شخصی (میانگین سنی ۴/۱±۶/۲۴سال، قد ۲/۲±۱/ سانتی متر۱۸۲، توده بدن ۴۴/۲±۱/۷۸ کیلوگرم، درصد چربی %۵/۱±۸۳/۱۶) آزمون های اکسیژن مصرفی بیشینه و ضربان قلب بیشینه بروس را روی نوار گردان و میانگین ضربان قلب طی رقابت واقعی را روی تاتامی به منظور تعیین شدت انجام دادند، سپس  دو راند مبارزه ۳ دقیقه با فاصله استراحتی ۱ دقیقه شبیه رقابت را انجام دادند. برای تعیین شدت نسبت کار به استراحت در طول مبارزه، کل زمان راند موردنظر فیلم برداری شد، سهم دستگاه های هوازی، فسفاژن و گلیکولیز بی هوازی به ترتیب از طریق مصرف اکسیژن در طول فعالیت، بخش سریع مصرف بیش از حد اکسیژن پس از فعالیت و تغییرات غلظت لاکتات خون در هر راند به دست آمد. برای بررسی طبیعی بودن داده ها از آزمون شپیرو-ویلک و برای بررسی تفاوت بین گروهی از تحلیل آزمون تی زوجی استفاده شد (۰۵/۰>P). نتایج: میانگین نسبت کار به استراحت حدود ۱ به ۷/۱ بود. مقدار انرژی مطلق (kJ) و نسبی (%) دستگاه های هوازی، فسفاژن و گلیکولیز بی هوازی به ترتیب kJ۱۱±۱۲۲ (۴±۵۶%)، kJ۲±۶۹ (۲/۰±۳۲%) و kJ ۸±۲۴ (۳±۱۰%) بود.نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش توصیه می شود در تمرینات و فرایند آموزش به طور کلی از دستگاه بی هوازی فسفاژن (به منظور انجام کار با شدت بالا) و دستگاه هوازی (به منظور بازیافت) برای به بیشینه رساندن عملکرد ورزشکار استفاده شود.

Keywords:

دستگاه های انرژی , دفاع شخصی , لاکتات خون , مصرف اکسیژن , ورزش های رزمی