اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر تنظیم هیجان مثبت و منفی زوجین متقاضی طلاق

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر تنظیم هیجان مثبت و منفی زوجین متقاضی طلاق انجام گرفته است. جامعه این پژوهش متشکل از همه زوجین متقاضی طلاق شهر تهران که در سال ۱۳۹۹ به دادگاه های خانواده مراجعه کرده و حداقل دو سال از زندگی مشترک آنها گذشته است، می باشد. برای دست یابی به گروه نمونه با روش نمونه گیری در دسترس به صورت نمونه گیری خوشه ای ابتدا از بین دادگاه های خانواده شهر تهران به صورت تصادفی ساده ۲ دادگاه انتخاب شد و از بین کسانی که تمایل به شرکت در این پژوهش را دارند، بر مبنای جدول تعداد نمونه جاکوب کوهن ۳۴ نفر انتخاب شد. روش نمونه گیری در این پژوهش در دسترس می باشد. در این مرحله پرسشنامه تنظیم هیجانی گارنفسکی به عنوان پیش آزمون بر روی آزمودن ها اجرا شد. سپس گروه آزمایش ؛ ۸ جلسه مداخله آموزشی مهارتی زندگی را به طور گروهی دریافت کردند. بعد از اتمام جلسات درمان مجددا ابزار پژوهش به عنوان پس آزمون بر روی آزمودنی ها اجرا شد. برای تجزیه وتحلیل داده از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیم هیجانی در زوجین متقاضی طلاق موثر است.

Keywords:

مهارت های زندگی , خانواده , تنظیم هیجان , متقاضی طلاق