زهرا منتظری - کارشناسی ارشد بالینی کودک و نوجوان، علم و هنر، یزد، ایران
فرنگیس دمهری - استادیار، علم و هنر، یزد، ایران
محسن سعید منش - استادیار، علم و هنر، یزد، ایران
هدی سمیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد بالینی کودک و نوجوان، علم و هنر، یزد، ایران

خواندن یکی از اساسی ترین مهارت های مورد نیاز در عصر حاضر است. بدیهی است که بروز اختلال در آن می تواند مشکلات زیادی را برای فرد مبتلا ایجاد کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ا ی تاثیر هنردرمانی گروهی با آموزش آگاهی واج شناختی گروهی بر درک مطلب دانش آموزان دارای اختلال خواندن می باشد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. تعداد ۳۶ کودک دارای اختلال خواندن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (آموزش آگاهی واج شناختی و هنردرمانی) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، آزمون خواندن و اختلال خواندن و آزمون آگاهی واج شناختی بود. جلسات مداخله هنر درمانی و آموزش آگاهی واج شناختی یک بار در هفته و در مجموع ۱۰ جلسه برایدو گروه آزمایشی به صورت جداگانه برگزار شد. برای تحلیل داده های این پژوهش از آزمون تحلیل کواریانس تک راهه استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش راهبردهای آگاهی واج شناختی و هنردرمانی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بر بهبود درک مطلب دانش آموزان دارای اختلال خواندن اثربخش بوده اند P<۰/۰۵ دانش آموزان دارای اختلال خواندن اثربخش بوده اند واجی تاثیر معنی داری بر بهبود خواندن دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ندارد. بنابراین می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که روش درمانی هنر درمانی در بهبود درک مطلب دانش آموزان دارای اختلال خواندن موثر است.

هنر درمانی گروهی، آگاهی واج شناختی گروهی، اختلال خواندن