زهرا سلیمی - کارشناس ارشد، روان شناسی عمومی، اسلام آبادغرب، کرمانشاه

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی میزان اهمال کاری و سبکهای حل مسئله بر اساس سبک های دلبستگی کودکان می باشد. طرح پژوهش مورد نظر توصیفی و از نوع همبستگی است و در زمره تحقیقات کاربردی محسوب می شود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کودکان ۷ تا ۱۲ سال شهر کرمانشاه تشکیل می دهند. کلیه کودکان شامل ۷۴۱ نفر می باشد که با استفاده از فرمول کوکران جامعه آماری ۳۴۴ نفر لحاظ گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه، دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور ۱۹۸۷، سبک های حل مساله PSS کسیدی و لانگ ( ۱۹۹۹ ) و پرسشنامه تعلل ورزی تاکمن ۱۹۹۱ بودند. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از سه پرسشنامه های موجود سبک های دلبستگی، حل مساله و تعلل ورزی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ در قالب دو روش توصیفی و استنباطی صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک های دلبستگی با میزان تعلل ورزی کودکان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین، بین سبک های دلبستگی با میزان سبک های حل مساله کودکان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. سبک دلبستگی می تواند تعلل ورزی کودکان با نیاز ویژه را پیش بینی کند. همچنین، سبک های دلبستگی می تواند سبک های حل مساله کودکان را پیش بینی کند. در واقع، از طریق شناسایی سبک های حل مساله کودکان می توان در راستای بهبود و افزایش خودکارآمدی آنها اقدام کرد که نتیجه آن کاهش اهمال کاری کودکان خواهد بود.

سبک های دلبستگی، حل مساله، اهمال کاری، کودک