اثربخشی ایفای نقش گروهی (والد-کودک) بر کنترل خشم دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر آموزش ایفای نقش گروهی (والد-کودک) بر کنترل خشم آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تهران بود. طرح این پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و یک دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ بود. از بین این دانش آموزان، تعداد ۳۰ نفر که شرایط ورود به پژوهش را دارا بودند، به روش در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه خشم کودکان و نوجوانان نلسون ( ۲۰۰۰ ) بود. برای گروه آزمایش دوره ایفای نقش گروهی اجرا گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که میزان خشم در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافته است و این کاهش در مرحله پیگیری پایدار مانده است. با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش ایفای نقش گروهی (والد-کودک) را می توان برای کنترل خشم دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی به کار برد

Keywords:

ایفای نقش گروهی (والد-کودک) , کنترل خشم.