زینب اسدی - لیسانس علوم تربیتی
ماریا لایقی مطلق - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی
نسیم اتابک - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی

عده ای دیگر در مقابل ذاتی بودن پرخاشگری اعتقاد دارند که فکر ذاتی بودن پرخاشگری برای انسان خطرناک و مخرب است زیر داشتن چنین فکری سبب می شود که پرخاشگری مانند میل به غذا یک واکنش اجتناب ناپذیر تلقی شود بنابراین انسان در کنترل یا کاهش آن نمی تواند نقش داشته باشد همچنین این گروه دلائل فراوانی را مبتنی براینکه پرخاشگری منشا غریزی و ذاتی نمی تواند داشته باشد ارائه داده اند به همین دلیل از نظر اجتماعی هم قابل آموزش اس هم قابل پیشگیری و کنترل این گروه دلائل خود را در این باره این طور برمی شمرند: ۱. دشمنی ذاتی بین حیوانات وجود ندارد و آنچه ما در این مورد می بینیم آموزش هایی است که والدین این حیوانات به آنها داده اند. ۲. وجود کرومزوم اضافی را نمی توان دلیلی برذاتی بودن پرخاشگری دانس ، کروموزم اضافی سبب افزایش و درشتیاندام می شود ولی چه بسا وجود اندام قوی و قد بلند از نظر اجتماعی خود یک امتیاز اس و این گونه افراد را به عنوان مامون، آدم کش که حال های پرخاشگرانه را به وجود می آورند باشند حال می توان عده ای از پرخاشگران را یافت که فاقد کروموزم اضافی نیز هستند ۳. تحریک الکتریکی هیپوتالاموس در مورد حیوان وقتی موجب رفتار پرخاشگرانه می شود که او در برابر حیوان ضعیف تر از خود قرار گرفته باشد اگر حیوان در مقابل او قوی تر از وی باشد واکنش او فرار و ترس اس نه پرخاشگری در انسان نیز حال هیچانی عصبانی و پرخاشگری بر طبق نظریه تحریکی شناختی ناشی از شناخت فرد از کلمات و مفاهیم به عنوان ابزار عصبانی کننده و توهین آمیز استفاده کرد به همین دلیل ممکن است از دو فرد یکی در برابر شنیدن کلمه ای عصبانی نشود و دیگری در برابر شنیدن همان کلمه عصبانی شود حال آنکه اگر پرخاشگری ذاتی بود بایستی هر دو نفر عصبانی می شدند. گذشته از دو گروه اصلی مطرح شده، گروهی معتقدند که رفتار پرخاشگری ریشه در عدم فرصت یادگیری دارد، یعنی کودک به عل اینکه فرصت یادگیری نداشته و یک موجود ناپخته است ، نمی داندکه نسبت به یک محرک چگونه عمل کند لذا ممکن است به صورت پرخاشگری از خود واکنش نشان دهد لذا این کودک باستی به مرور یادبگیرد تا چگونه پاسخ محرکات را به صورت مناسب دهد. (نوابی نژاد سال ۷۳ و ۴۳ و ۴۲) گاهی رفتارهای پرخاشگرانه ناشی از یک احساس ناامنی اس که در تحقیق این رفتار یک پاسخ دفاعی به وضعی ناامنی است که در آن قرار گرفته است . یک کودک با ابزار دفاعی که یک حرکت پرخاشگرانه ای از خود دفاع می کند تا وضعی ناامن را از بین ببرد.(نوابی نژاد سال ۷۳ ص ۴۸)

پرخاشگری ، راه های کاهش ، مدرسه ، دانش آموزان