اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر تاب آوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان بندرانزلی

نوجوانان به دلیل دورهی خاص رشد خود با رویدادهای انتقالی بسیاری از نظر بیولوژیکی، تحصیلی و اجتماعی رو به رو می شوند که می تواند بر عملکرد تحصیلی و روابط اجتماعی آنها، تاثیر منفی بگذارد، هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر تابآوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان بندرانزلی است. روش پژوهشنیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی پژوهش دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان بندرانزلی بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۰ دانش آموز از جامعه آماری ذکر شده بود که با روش نمونه گیری غیرتصادفی بصورت در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در ۲ گروه ۱۰ نفره جای دهی شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری تحصیلی(مارتین، ۲۰۰۲ ) و خودکارآمدی تحصیلی (جنکینز، ۱۹۹۹ ) استفاده شد. به گروه مداخله تحلیل رفتار متقابل در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای آموزش داده شد، اما به گروه گواه آموزشی داده نشد. قبل و بعد و دو ماه بعد از آموزش توسط پرسشنامه ها هر دوگروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل آنکوا و آزمون اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها نشان داد آموزش تحلیل رفتار متقابل بر تاب آوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان نسبت به گروه گواه موثرتر است P<۰/۰۰۱ همچنین آموزش تحلیل رفتار متقابل بر تاب آوری ۲ ماه بعد از مداخله F(۱.۶۶۴,۱۹)=۴۸۵/۷۶۹,P<۰/۰۰۰ و خودکارآمدی تحصیلی F(۱/۲۸۹.۱۹=۷۴/۸۵۳,P<۰/۰۰۰ موثر است. نتایج نشان داد که دانش آموزان با تشخیص نقش خود و چگونگی شکل گیری آن سعی می کنند من بالغ خود وتفکر آگاهانه را فعال کرده تا به جایگاه من خوب هستم تو خوب هستی برسند. که این باعث افزایش تاب آوری و خودکارآمدی دانش آموزان می شود.

Keywords:

تحلیل رفتار متقابل , تاب آوری تحصیلی , خودکارآمدی تحصیلی , دانش آموزان